Brommerongeluk, Pierré heeft een NAH

NAH, Oorzaak brommerongeluk

Dit verhaal gaat over het NAH (= Niet Aangeboren Hersenletsel) van Pierré. Ontstaan door een brommerongeluk door dat een dronken automobilist hem aan reed.

NAH, met Neurofeedback zelfs herstel na 10 jaar

Het is nog niet zo lang geleden dat algemeen werd aangenomen dat de conditie van een brein met beschadiging zoals voorkomt bij een NAH na 3 jaar niet meer verder zal verbeteren. Inmiddels weten we veel meer over de plasticiteit van het brein en nieuwe technieken om het herstellend vermogen aan te spreken. Neurofeedback is zo’n methode waarbij het brein getraind kan worden om zich verder te organiseren en functies terug te krijgen.

In dit (en een ander) artikel wordt uiteengezet hoe het 2 Franse jongens is vergaan die beide op jonge leeftijd (16 en 19 jaar), onafhankelijk van elkaar, een ongeluk hebben gekregen en inderdaad na 3 jaar geen vooruitgang meer boekten totdat zij met neurofeedback begonnen (onderaan vind je een link naar het ander verhaal).

Het verhaal van Pierre*

Pierre was 16 jaar toen hij in oktober 1999 samen met zijn vrienden werd aangereden op de brommer door een dronken automobilist. Zijn vrienden overleefden het niet, maar Pierre werd 100 meter verderop gevonden met zwaar hersenletsel en een verbrijzeld been. Na een periode in coma en 2 jaar revalidatie komt Pierre thuis. Hij heeft dan een rechtzijdige verlamming. Tussen 2002 en 2009 worden operaties aan zijn benen uitgevoerd, opdat hij beter gaat lopen; ook vinden er operaties aan zijn, in een spasme verkerende rechterarm, plaats. Pierre heeft moeite met zijn situatie; hij heeft dikwijls last van depressies.

Eerste intensieve neurofeedback training

Als Pierre met zijn ouders voor het eerst in oktober 2009 een intensieve Neurotherapie training komt doen, treffen we een aanhankelijke jongeman van 26, met een innemende glimlach. Hij zit in een rolstoel, maar kan wel een paar pasjes lopen, heeft moeite zijn evenwicht te houden en in het verleden is hij vaak gevallen en heeft zich bezeerd. Verder heeft hij moeite om een gesprek te volgen en films gaan te snel voor hem. Thuis heeft hij een dag-coach die hem continu fysiek en cognitief uitdaagt; hij woont thuis en is verder volledig van zijn ouders afhankelijk.

Gedurende het verloop van de trainingen die 2 á 3 x per jaar plaatsvinden gedurende 1-2 weken zien we het bewustzijnsniveau van Pierre toenemen en hij zit niet meer in een rolstoel; hij loopt steeds een beetje beter. Hij kan inmiddels alle gesprekken en films volgen. Zijn geheugen en concentratie verbeteren spectaculair. Er komt een periode dat hij op een dieper niveau beseft wat er is gebeurd en begint zich zorgen over zijn toekomst te maken; hij wenst niet altijd afhankelijk van zijn ouders te zijn. Tegelijkertijd komt er veel verdriet boven over het verlies van zijn vrienden.

Een andere training word ingezet

Wanneer een periode van rouwverwerking met diepe depressies aanbreekt, verplaatsen wij de behandelfocus naar emotionele verwerking. Eerder was dit meer op concentratie en motoriek gericht. De angstdromen verminderen en na een paar maanden wordt Pierre opgewekter; weliswaar is er veel irritatie naar zijn vader toe in een soort hernieuwde puberteit, maar begin 2013 vertelt hij ons dat hij voor het eerst een horizon ziet en kan hij naar een toekomst werken.

Hij is inmiddels op zichzelf gaan wonen in een aangepaste woning. Met ondersteunende therapieën die zijn evenwichtssysteem zullen ondersteunen, blijven we aan zijn concentratie werken die hij hard nodig heeft om alleen te kunnen lopen zonder vallen. Zodra dit goed gaat kan hij zijn opleiding hervatten.

Neurotherapie

Neurofeedback is een methode om je hersenen te trainen, gebaseerd op operante conditionering.
Dat betekent dat het brein door beloning zichzelf in een richting kan sturen; daarmee kan het zichzelf uit disfunctionele patronen trainen om vervolgens meer functionele circuits aan te maken.

Neurofeedback wordt al tientallen jaren met succes toegepast bij o.a. ADD en ADHD, maar het wordt allengs duidelijk dat het ook enorme potentie heeft voor mensen met NAH.

Verschil is wel dat men voor NAH met meer sessies rekening moet houden. Maar veranderingen blijken mogelijk te zijn, daar waar men al jaren aannam dat dit niet zo was. Het herstelproces van NAH bij relatief jonge mensen die heftig hersenletsel hebben opgelopen zoals deze twee jongemannen, is opmerkelijk.

Het lijkt alsof de ontwikkeling helemaal opnieuw moet

Het lijkt alsof de ontwikkeling helemaal opnieuw moet, zij het in versneld tempo.

• Allereerst is er de totale afhankelijkheid van moeder, zoals bij een baby.
• Vervolgens komt er een ik-besef met onderzoekende activiteiten: alles aanraken, ongeremd snoepjes willen eten, etc.
• Ook is er op den duur de puberteit waar er veel irritatie en oppositie is naar de ouders toe, vrijheidsdrang, onredelijke wensen.
• Als deze stadia zijn doorlopen versnelt het bewustzijnsproces en gaat de rouwverwerking optreden, waarna aanvaarding van de situatie kan ontstaan.
• Tenslotte komt er een andere, meer sociale gerichtheid: zij gaan zichzelf minder als middelpunt zien en vragen ineens hoe het met de ander gaat.

Na meerdere jaren ervaring met behandeling van NAH met neurofeedback, is het onze vaste overtuiging dat deze therapie veel kan bieden aan NAH-patiënten, ook al denkt men uitbehandeld te zijn.

*Om privacy redenen zijn fictieve namen gebruikt.

Ir. Guusje Roozemond, Neurotherapie Centrum Hilversum.

Via deze link ga je naa r een tweede verhaal, van een jongen met NAH.