Pesten, wat doet dat met kinderen en volwassenen? Wat zijn de gevolgen?

Pesten is niet alleen uitschelden, pesten gaat veel verder!
Ik neem mijzelf maar even als voorbeeld (waar ik de rest van dit pestverhaal aan ophang).
Op welke manieren ben ik gepest vanaf de lagere school en andere scholen:

• Pesten gericht op het fysieke – Schoppen, slaan, struikelen, duwen en trekken
• Buitensluiten – mocht met veel dingen vaak niet mee doen
• Pesten op uiterlijk/huidskleur – Melkflessen (witte benen),
• Pesten op gedrag – uitschelden voor slome
  
• Iedereen moet hetzelfde wereldbeeld hebben als de pester (val je op of steek je boven het maaiveld uit, dan ben je de pineut!)
• Dingen die gezegd werden – ‘Maarten Taarten’ (slaat nergens op, als het maar rijmt. En als ze dat dan de hele dag tegen je zeggen reken maar dat je dat voelt), achter m’n rug om smoezen, uitlachen
• Mij de schuld geven van dingen die ik niet gedaan had
• Me straal negeren – doen of ik er niet ben, zeggen ik keek jou niet aan
• Spullen afpakken – m’n tas over het hek gooien of verstoppen
• Dreigen dat ze m’n haren zouden afknippen – Ik had toen haar op m’n schouders en viel om meerdere redenen uit de toon:
  • Ik was geen boerenzoon
  • Mijn brommer was geen Kreidler of Zundapp
  • Ik had langhaar
  • En kon ik niet zo goed voetballen als zij (aan het einde van de lange pauze gingen we vaak voetballen met een aantal leraren!)

Dreigen dat ze m’n haren zouden afknippen

Ik was een jaar of 17 en was met m’n klas (Lagere Agrarische School) op een praktijkschool in Zeeland. Op een gegeven moment stonden er 4 van die grote stevige boerenjongens om mij heen en ik had een redelijk veilige positie gevonden. Ik stond met m’n rug tegen de muur van het gebouw (letterlijk).
Ze dreigde m’n haren kort te knippen (Waarom? Omdat ik langhaar had en zij kort, dat is toch een legitieme reden? NOT!)

Ze zeiden dat ze m’n haren gingen afknippen en kwamen met scharen in de hand dreigend dichterbij.
Waarop ik aangaf dat ik dan niet voor mijzelf instond en dat de gevolgen voor hun waren.
Er werd gedreigd en aan m’n armen getrokken, maar uiteindelijk gebeurde er toch niets.
De situatie heeft denk ik een 10 á 15 min plaatsgevonden, toen zijn ze afgedropen (het feit dat ik één van die koppen nog haarscherp voor m’n geest kan halen geeft wel aan dat dat diep zit!).

'Toevallig' die gast die ik nog steeds voor mij zie heeft een jaar later omdat ik in de weg stond (en vroeg waarom ik voor hem opzij moest gaan) een vuist tegen m’n kaak gehad (m’n kaak bleek gebroken en een voortand lag er uit).

Waar herken je een pester aan?

Een pester (heeft of is):

• Doet stoer of heeft een grote mond (wil gehoord en gezien worden)
• Is vaak sterker dan z’n slachtoffer (fysiek en/of verbaal), voelt/heeft een bepaalde macht
• Wil zich bewijzen tegenover z’n vrienden
• Reageer zonder na te denken
• Vind zichzelf nogal een ‘grote jongen’
• Is de man/vrouw in de groep

“Als ik nu zo kijk naar bovenstaande gegevens heeft deze jongen ook duidelijk een eigenwaarde probleem. Die hoopte hij zeker over mijn rug kwijt te raken”

Waar herken je een slachtoffer van pesten vaak aan:

• Heeft vaak een probleem met zichzelf (minderwaardigheidscomplex)
• Heeft soms een concentratieprobleem (hoofd zit vol met alles wat hij toegeroepen krijgt, hij gaat het (bijna nog) geloven)
• Zit soms alleen omdat hij geen aansluiting heeft met andere
• Word soms vriendjes met de pester om er 'vanaf te zijn'
• Doet wat de pester wil om ervan af te zijn
• Gaat mee pesten om de focus te veranderen
• Sommige kinderen eten hun problemen weg en worden (te) dik
• Veranderen van werkgever/school om van de pesters af te komen (Volwassenen)
• Gedurende lange tijd gepest te zijn, creëert een trauma
• Plegen zelfmoord (jongvolwassen en volwassenen)
• Door dit trauma zou de persoon zelfs PTSS (Post Traumatische Stress Stoornis) kunnen ontwikkelen

Een onderwijzeres over de gevolgen van pesten.

Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten.
Ze gaf hen de volgende opdracht.

Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen om er een prop van te maken.

Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen,

zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken.

Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden.

Toen zei ze de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden.

Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen.

Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten.

En ze zei:

“Dat is wat er gebeurt als een kind (of volwassene) een ander kind pest.
Die littekens zullen nooit meer verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden te repareren.
Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven!”.

Pesten toen, hoe is het nu?

Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit.
Hoe wil jij later herinnerd worden, als dat pestkind die altijd anderen pestte? Of als een goede vriend of vriendin die altijd klaarstond om te helpen?

Wat je nu doet zal men zich nog heel lang herinneren. Zal je straks als je zelf al lang opa of oma bent nog steeds gezien worden als die rotzak van toen?
Het is jouw keuze en die keuze moet je vandaag maken!
De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was over gekomen.

Cyberpesten

PTSS op TV

Ik heb op de televisie het programma Beau en de veteranen gevolgd.
Ik heb veel respect voor deze mensen,
ga er maar aan staan, afreizen naar een land waar je de taal niet spreekt.
Niet mogen schieten maar wel beschoten worden!

Kijkend naar dit programma bedacht ik, zou je aan systematisch pesten PTSS kunnen overhouden.
In de uitzending gaven ze aan dat PTSS kan helen (als een verwonding) maar het litteken blijft (en het is niet onmogelijk dat dat litteken nog eens open gestoten word!)!
Ondanks dat ik in de loop van de tijd daar verschillende therapieën voor gevolgd heb, zijn er verschillende momenten in m’n leven geweest dat ik daar toch nog last van had.

Hieronder lees je willekeurige littekens en ‘oplossingen’.

• Ik weet dat met de puberteit kinderen haarfijn de gevoelige knoppen vinden bij hun ouders (i.i.g. mijn kinderen wisten dat precies).
  Dat was een makkie voor hen, ik had er zat! Ondanks dat ik van nature een rustig iemand ben waren er momenten dat ik zo’n enorme onmacht ervoer.
  Dan was er een afspraak en die werd dan straal genegeerd! Nou dan ging ik weer hoor.
• Ik reed een keer op de A12 richting Utrecht met de motor,
  een baan links van mij reden een aantal mensen in een busje en die wezen naar mij en lachten
  ik voelde me klote en gaf een ruk aan m’n gas en was weg (niemand zegt dat deze mensen negatief over mij praten maar dat voelde dus wel zo).
• Vanuit mijzelf voel ik weinig emoties (dan kan je ook niet zien dat ik geraakt word!)
• Ik heb een slecht geheugen (ik verdenk mijzelf ervan dat ik dat geheugen niet heb, om daarmee het verleden te kunnen vergeten)
• laatst in de praktijk, een cliënt vraagt over mijn pest verleden (heeft blijkbaar dit stukje gelezen) ik schiet weer vol. 

Bij PTSS zeggen ze “de wond kan helen maar het litteken blijft”
En bij pesten zeggen ze, “als je van papier een prop gemaakt hebt krijg je het papier nooit meer vlak.
Volgens mij zit daar wel een grote overeenkomst in.

MAAR ik wil daarmee niet zeggen dat ik PTSS heb, want dat zou ik veel meer klachten hebben, denk ik.

Deel dit bericht als je tegen pesten bent!

Ben je zelf een pester (geweest)?
Kijk dan of je met jezelf aan het werk wil.

Denk je dat je vrienden hebt waarvoor dit blogbericht belangrijk of interessant zou kunnen zijn?
Zou je het dan met hun willen delen?

Ben je een pester of word/werd je gepest? Neem je dan   contact op.