Hersenletsel (NAH), Neurotherapie geeft herstel zelfs na 10 jaar nog!
Het is nog niet zo lang geleden dat algemeen werd aangenomen dat de conditie van een brein met beschadiging, zoals voorkomt bij niet aangeboren hersenletsel (NAH) na 3 jaar niet meer verder zal verbeteren.
Inmiddels weten we veel meer over de plasticiteit van het brein en nieuwe technieken om het herstellend vermogen aan te spreken. Neurofeedback is zo’n methode waarbij het brein getraind kan worden om zich verder te organiseren en functies terug te krijgen.
In dit artikel wordt uiteengezet hoe het 2 Franse jongens is vergaan die beide op jonge leeftijd (16 en 19 jaar), onafhankelijk van elkaar, een ongeluk hebben gekregen en inderdaad na 3 jaar geen vooruitgang meer boekten totdat zij met neurofeedback begonnen.
Het verhaal van Jean*
Jean was als 19-jarige in juni 2001 met vrienden gaan stappen. Om 5 uur in de ochtend reden zij samen naar huis. Jean zat achterin, samen met zijn neef, terwijl 2 vrienden voorin zaten. Ineens kwam er een vuilniswagen uit een dwarsstraat en hun auto reed er in volle vaart op in. Zijn neef was op slag dood, hij zwaar gewond en zijn 2 vrienden kwamen er met schrammen af.
Zijn ouders vertellen dat Jean vóór het ongeluk een levendige, geëngageerde student was, politiek actief, met een hechte relatie.
Hersenletsel, MASSAAL!
Jean ligt na het ongeluk 22 dagen in coma; er is massaal hersenletsel met vochtophoping links in het brein.
Hij is rechtzijdig verlamd en kan niet meer praten. Anderhalf jaar vertoeft hij in een revalidatiecentrum. Als hij naar huis gaat kan hij met moeite lopen, zijn rechterarm is verlamd en een gebied rond zijn tong en mond is onbestuurbaar. Zijn mond hangt open en hij heeft moeite met speeksel retentie. Hij kan niet praten. Hij communiceert door letters in de lucht te schrijven of deze met grote hanenpoten op papier te zetten.
Jean brengt de dag door met een beperkte selectie muziek die keer op keer wordt gedraaid. Hij kan films niet volgen, maar stukjes van een gesprek wel, als er maar niet meer dan 3 mensen aan deelnemen. Hij is angstig voor de buitenwereld en is in zichzelf gekeerd; zolang er niet te veel veranderingen zijn is hij redelijk vrolijk, maar hij kent ook vaak donkere periodes.
Hij heeft continue begeleiding van zijn ouders nodig. Hij krijgt logopedie, maar vertoont geen initiatief en vergeet het geleerde snel. Sinds het ongeluk droomt hij niet meer (of kan hij zich niet herinneren dat hij heeft gedroomd) wat hij heel vervelend vindt.
Hij was nerveus en angstig.
Toen Jean voor het eerst voor een neurofeedback training kwam, was hij nerveus en angstig. Zijn moeder ondersteunde hem op de trap en vertaalde zijn tekens in de lucht voor ons. Hij kon de concentratie niet opbrengen om voor een EEG-meting de ogen 5 minuten te sluiten, dus hielp zij hem door een doek voor zijn ogen te houden. Zijn EEG was zo onrustig dat de waarden dikwijls buiten het meetbereik vielen.
In juli 2010 heeft hij zijn eerste intensieve week neurofeedback training gedaan: trainen 2 × per dag, een uur lang met zijn favoriete muziek als feedback modus.
Na een week intensief trainen meldden zijn ouders:
- Hij kan zich gemakkelijker ontspannen
- En kan een snellere opeenvolging van basale klanken voortbrengen
- Hij sluit zijn mond vaker en langduriger en zijn tong is beweeglijker
- Zijn ogen kunnen weer in het normale bereik bewegen: daarvoor was zijn visuele beeld geblokkeerd
- Er komen stukken uit het verleden bij hem boven
- Hij begint zich weer bewust te zijn van zijn dromen,
- Hij begint iets meer initiatief te tonen.
Tweemaal per jaar komt Jean nu met zijn ouders naar Nederland om 2 weken intensief te trainen.
Intussen heeft hij veel vorderingen gemaakt:
- Hij kan alle gesprekken prima volgen en mengt zich ook hierin op een betekenisvolle manier: hij verkondigt stevig zijn mening ook over politieke zaken
- Alle soorten films kan hij inmiddels volgen in het Frans en het Engels, zelfs met een ingewikkelde inhoud.
- Hij heeft belangstelling gekregen voor nieuwe muziek: hij is zijn oude cd’s aan het “verlaten”.
- Ook vertoont hij initiatief in het sociale verkeer, communiceert vlot met een iPad.
- Zijn initiatief om zijn logopedie-lessen toe te passen is nog niet geweldig, maar zijn vaardigheden hebben een enorme vlucht genomen.
- Hij is goed geworden in strategische computerspelletjes
- Zijn motoriek is verbeterd; hij hoeft niet meer ondersteund te worden bij het traplopen.
- Hij heeft geen depressieve periodes meer; het verleden heeft een plek gekregen en hij heeft het trauma rond het ongeluk voor een groot deel verwerkt.
- Zijn korte, middellange en langetermijngeheugen zijn alle drie sterk verbeterd; hij is minder verstrooid.
- Hij blijft dromen
- Zijn EEG is opmerkelijk verbeterd; in figuur 1 en 2 zijn een paar voorbeelden te zien.
Binnenkort gaat Jean op zichzelf wonen, met dagelijkse begeleiding.
*Om privacy redenen zijn fictieve namen gebruikt.
Ir. Guusje Roozemond, Neurotherapie Centrum Hilversum.
met deze link ga je naar het verhaal van Pierre.
Als je me iets wilt vragen of je hebt een opmerking, neem dan contact met me op!
